‘Wat doe jij?’

Afgelopen zaterdag was ik op een feestje waar ik niemand kende. Na een tijdje volgt dan vanzelf de gebruikelijke vraag; Wat doe jij?
Tja?
Antwoordde ik vroeger, toen het nog omgeven was met ongeschoren oksels, linzenprutjes en geitenwollen sokken zonder pardon; Ik geef yogalessen. Nu wil ik wel eens aarzelen of ik ervoor uit zal komen. Er is namelijk heden ten dage wat wildgroei in Yogaland en zweverigheid is troef.

Er zijn lessen waarin je op zoek moet naar stiltes in jezelf die er altijd al geweest zijn én klaterende watervallen bovendien terwijl je al dan niet je knieën zit te vernaggelen tot lessen waarin je je arm laat fladderen naar de behoefte van de arm zelf.
Er zijn lessen waarin je de hele tijd op fluistertoon en in slow-motion verteld wordt hoe, wat en wanneer je moet ademen (a  d  e  m    d  a  n  k  b a  a  r  h e i d  i n n n n n nnnnnnnnnn……………………………………………. a  d  e  m     d  a  n  k  b  a  a  r  h  e  i  d       u i t t t t ttttttttttttt………….) dat je bijna niet anders dan hyperventilerend kan eindigen hoe dankbaar je ook bent en er zijn lessen waarin je in moordend tempo van de ene vage houding naar de andere springt omdat de yogajuf in kwestie tijdens haar 5daagse-hoe word-ik-yogi-cursus ook niet helemaal begrepen heeft hoe ze nou precies uitgevoerd moeten worden maar dat maakt niet uit als we onszelf maar spiritueel ontdekken vanuit ons derde oog of vierde chakra. Het noemt zich allemaal yoga.

Ach, misschien ben ik te ouderwets. Zoveel mensen, zoveel meningen, zoveel meesters, zoveel makken, dingen veranderen nu eenmaal. En natuurlijk vind ik het leuk dat yoga aan populariteit toeneemt. Dat het uit het grijze muizenhoekje is gekropen en dat de hippe, geschoren mens zonder schroom kan zeggen yoga te beoefenen maar stel: je gaat op voetbal en de trainer zegt; Als jij liever met je hand wilt scoren, dan mag dat hoor. En hij geeft je nog een bemoedigend kneepje in je bovenarm. Of je krijgt tijdens je atletiektraining te horen dat je beter om de hordes heen kan lopen want zo kom je toch ook bij de eindstreep.
Dat is misschien wel leuk of makkelijk maar is het dan nog voetbal dan wel hordelopen?
Voor een marathon trainen vinden we heel normaal maar we gaan de mat op voor een quick-fix. Binnen anderhalf uur jezelf het Nirvana in chanten. En dan thuis op je Facebook pagina zetten dat de yogales weer genieten was.
Maar yoga heeft ook zo zijn regels en vraagt de nodige oefening. Het is geen door elkaar gehusselde verzamelbak voor alles wat naar wierook ruikt.

Of je nu wel of niet op zoek bent naar verlichting, Yoga is een pad met van oudsher heldere aanwijzingen. Aanwijzingen die het lichaam sterk maken en voorbereiden op de volgende – vaak moeilijker – stappen. Een pad wat tijd en discipline vraagt. Dat is niet dogmatisch, dat is duidelijk.
En zelfs als je het pad heen en weer springend tussen de verschillende stappen die er zijn zou afleggen, nog steeds is yoga is allesbehalve zweverig. (Behalve dan voor de yogi die in lotushouding weet op te stijgen natuurlijk, maar dat terzijde.)

Wie graag naar wollige praatjes en dolfijnengebabbel luistert, luistert graag naar wollige praatjes en dolfijnengebabbel. Ik zeg niet dat je daardoor niet ontspannen of verlicht kunt geraken maar of het yoga is wat je aan het beoefenen bent?
Wie het lichaam maar een beetje laat doen waar het zin in heeft, of wat zijige zaken en meridianen door elkaar rommelt, kan heus een inspirerend voorbeeld zijn maar of diegene yoga onderricht?

Waarom we toch met die helderheid aan de haal zijn gegaan is me een raadsel. Yoga is al zo boeiend en leerzaam als het is. Het heeft die hedendaagse, hemelse poespas en zinsbegoochelende tierelantijnen helemaal niet nodig. Wat heet, het ondermijnt zelfs wat yoga pur sang kan bieden.
Goed, ik geef yogalessen. Van die hele nuchtere, doe maar gewoon yoga dan doe je al gek genoeg lessen dus.
‘En jij? Wat doe jij?’

Meer lezen?

IJSBAD
Doe eens gek, doe eens KantoorYoga Thuis
kop neer
Het lichaam weet het wel
Sta eens stil bij je skelet
Mijmeringen en ambities
Doe eens gek, doe eens Yin... Een uurtje intensief niks doen
De kunst van het zitten, deel 2
De eerste maandag van de maand
Dandasana, de kunst van het zitten